اعتماد مبحثیه که من خودم ر در این زمینه ضعیف و احمق میدونم. چون معمولا زود اعتماد میکنم. البته میگن آدمایی که زود اعتماد میکنن زود ضربه میخورن. خوشبختانه این اتفاق برای من پیش نیومده؛ به جز یکبار!
الان به این فکر میکنم که اعتماد کردن به دو دسته از آدما خطرناکه! یکی اونایی که پر حرفن و هر حرفی رو هر جایی میزنن و دیگری اونایی که تودارن و هیچ حرفی رو هیچ جایی نمیزنن.
چیزی که این روزا به طرز فجیعی همه ذهنمو به خودش مشغول کرده اینه که خودخواهی چیه؟ آیا خصلت خوبیه یا یه خصلت بد؟ اگه خوبه تا چه حدی خوبه و اگه بد هست چرا!!! و دوباره دارم به این فکر میکنم که آیا باید فقط راه خودم رو برم و هیچ مسئولیتی در قبال هیچکس قبول نکنم یا اینکه باید مثل راننده های حرفه ای ملاحظه رانندگی طرف مقابل رو هم بکنم؟ نمیدونم !!!!!!!
بعد از یه دوره فترت کوتاه که حوصله آپ توو دیت کردن نداشتیم امروز اراده یمان بر این تعلق گرفت که وبمان را فونت باران نمائیم.
وقتی که خیلی دچار شک و تردید میشی به دیگران این اجازه رو میدی که در موردت تصمیم بگیرن! و در این بین ممکنه اصلا مصالح تو رو در نظر نگیرن و فقط به فکر منافع خودشون باشن.
اول اینکه اگه تا ۱۰ دقیقه آپ نکنم چهارشنبه رو از دست دادم. دوم اینکه چیزی که امروز میخوام بگم در ادامه مطلبی بود که در مورد دروغ نوشته بودم.
گاهی وقتا پیش میاد که تو میدونی طرف مقابلت داره دروغ میگه. به احتمال ۹۰ درصد خودشم میدونه که تو میدونی که داره دروغ میگه. حالا این دو حالت داره. بعضی وقتا طرف به روی خودش نمساره که تو میدونستی و میدونه که تو خر نشدی و فقط داری باهاش راه میای. اما بعضی ها اینقدر وقیحند که این دم بر نزدن تو رو دلیل بر حماقت و خریت تو و زرنگی خودشون ویدونن.
اما اینکه چرا گاهی مجبوریم دم بر نزنیم و قضیه رو ماست مالی کنیم! این چیزیه که من دلیل قطعی براش نمیتونم بگم. اما قانونیه که توی کشور ما به شدت لحاظ میشه و یه جور بازی سیاسی به حساب میاد. نمیدونم این قضیه توی سایر کشورها هم هس یا نه اما فکر میکنم قانونیه که کم وبیش توی بیشتر روابط رسمی و اداری لحاظ میشه. بازیه مسخره و گندیه! اما گریزی هم ازش نیس.
چقدر من از آدمای ضعیف بدم میاد! چقدر جندش آور حرکتهای اونایی که وقتی توی یه عرصه کم میارن از هر روش مسخره ای برای اثبات خودشون و نیاز تو به اونها استفاده میکنن و چقدر دلم براشون میسوزه که تا این حد بچه تشریف دارن!!
این چیزی که ازش به امر به معروف و نهی از منکر تعبیر میکنن با غرور و شعور انسانی در تضاد کامل به سر میبره. من از نصیحت متنفرم و همینطور از اینکه یکی رو بذارم جلوم و بخوام نصیحتش کنم. اما گاهی پیش میاد که ناخواسته به یکی درس میدی ( و این درس دادن از نصیحت کردن هم بدتره!) بعدش یه لحشه به یارو نگاه میکنی و میبینی که داره با چشماش داد میزنه که ... میشه میخ محبت رو بکشی و بی خیال من یکی بشی.....؟!!!!
نتیجه اخلاقی : من مشورت را دوست دارم و فقط وقتی کسی ازم چیزی بپرسه وارد عمل میشم. ( کاش همیشه اینجوری باشه)
خودتون رو به چه قیمتی میفروشین؟ وقتی میگم خودتون رو منظورم روحتونه البته! من کاری به نرخ روز فاحشه ها و مفعول ها ندارم.
حرفتون رو به چه قیمتی میفروشین؟ یا به عبارتی قولتون رو؟ وقتی حرف از فروش میزنم سر یه شام و ناهار بحث نمیکنم! تا کجا حاضرین ضرر حرفی که زدین رو بکشین؟ یک میلیون؟ ده میلیون؟ بیست میلیون؟ یه میلیارد؟ اصلا به ریال یا تومن یا دلار؟
نرخ شما چقدره؟
امشب هیچ تراوشی از مخم بیرون نمیاد. قفل قفلم. حالمم زیاد خوب نیست. چه قدر بده که از کسی انتظاری داشته باشی و براورده نشه. حتی اگه معقول هم نباشه!! چه عیبی داره که آدما گاهی این عقل رو بذارن کنار و دیوونه بشن.
و چه عیبی داره گاهی یه خواسته نا معقول داشته باشی اصلا!
از هر چی فلسفه و کلی گوئیه بدم میاد
امشب هوا بس ناجوانمردانه سرد بود.ولی اینقده بخار نداشت که بتونه ما رو از پیاده روی یومیه بدون امکانات گرمایشیمون منصرف کنه! یا اینکه بخار ما یه خورده از حد نرمالش زده بود بالا!!!!
به هر حال وقتی تشریفاتمون رو از شرکت به خیابون رهنمون شدیم خیال خامی به سرمون زد که بی خیالش بشیم. ولی امان از دست این شیطون رجیم که رفت تو جلد ما و گفت حالشو بگیر! ما هم نامردی ننموده و به شکلی کاملا اساس حال بتعث و بانی این ناجوانمردی وقیحانه رو گرفتیم. باشد که به راه راست رهنمون شوند ان شاء ا......