انما الاعمال بالنیات؟؟؟

چقدر مهمه دونستن این مسئله که اون چیزی که برامون مهم و ارزشمنده ؛ چه خاستگاهی داره؟ چقدر میتونه نظر ما رو نسبت به چیزهایی که دوست داریم یا بهشون اعتقاد داریم عوض بکنه کشف کردن یه مطلب جدید در خلاف اون جهتی که فکر میکردیم یا بر ضد اون ارزشی که برامون حائز اهمیت بوده؟

دارم فکرمیکنم به چیزهایی که برام ارزشمندن و در یک لحظه ارزششون رو برام از دست میدن! و به این فکر میکنم که آیا اون مسئله اینقدر ارزش داره که من به خاطرش همه اون چیزی رو که قبلا داشتم رو زیر سئوال ببرم؟

مثلا فرض کنین شما عاشق یه خواننده هستین و بعدش از یک جایی بهتون خبر میرسه که این خواننده معروف یک جنده تمام عیاره که حتی با سگ و اسب هم حال میکنه ( بدترین حالت رو گفتم تا اینطور نشه که بحث بره به جایی که بشینیم بگیم مگه جنده بودن بده و یا اصلا جنده یعنی چی؟! هر چند میشه با فلسفه آزادی جنسی برای اونایی که Animal S.e.x هم میکنن حق و حقوقی قائل شد! این خودش یه بحثه جالب انگیز ناکه)! بعله! به هر حال یه صفت بد رو در نظر بگیرین! اصلا آدمکشی رو در نظر بگیرین که به هر حال توی بیشتر فرهنگها ناپسند هم نباشه جرم محسوب میشه! چه حالتی میشین؟ آیا باعث میشه تا دیگه به صداش گوش نکنین یا شو هاشو نبینین حتی اگه یه شاهکار باشه؟!

همه ما کتاب قلعه حیوانات رو خوندیم و ازش لذت بردیم! حالا یه روز کشف بشه که جرج ارول از آمریکاییها پول گرفته تا یه اثر ضد کمونیستی خلق کنه که البته بعدش هم کلی گرفت تا 1984 رو بنویسه و پنبه کمونیسم رو بزنه!

یا میلان کوندرا بار هستی رو محض گل روی کارتر و ریگان نوشته تا خاری باشه بر چشم گورباچف!

و.. و...و تا دلتون بخواد میشه نمونه آورد از کتابهای سیاسی و تاریخی که قطعا وجود دارن نمونه هایی که برای تحمیق توده ها نوشته شدن!

حالا سئوال من اینه! آیا نیت نویسنده یا خالق یک اثر در آفرینش بک چیزی که برای شما تبدیل به یک طرز فکر یا ایدئولوژی شده براتون حائز اهمیته؟ یا اینکه میگین من این طرز فکر رو انتخاب کردم و با تغییر عقیده سایرین و حتی رهبر این تفکر از مسیرم منحرف نمیشم؟

حالا بحث رو نمیخوام کش بدم! فعلا همین سئوال برام مهمه! اینکه اگه بدونین نظر جرج ارول اون چیزی که نوشته نبوده و فقط برای خوش خدمتی و پول یک اثر اعتراضی خلق کرده هنوز هم میتونید ازش لذت ببرید؟

آیا نیت خالق باعث میشه که ما دیگه از اون اثر زیبا لذت نبریم؟

راستش من به جایی رسیدم که به هیچ چیز اعتقاد کامل ندارم و هیچ حرفی رو به راحتی باور نمیکنم مخصوصا اگه بحث مرام و مذهب و مسلک و گروه خاصی باشه! اینه که به همه چیز به دیده شک نگاه میکنم. خودم جواب روشنی برای سئوالم ندارم!

یاد 10 سالگیم افتادم که عکس عابدزاده رو که خیلی دوس داشتم سر شایعه ای که براش درست کردن و گفتن از اوگاندایی ها پول گرفته تا پنالتی هاشونو نگیره چطور پاره پاره کردم! آخه اون زمان عابدزاده خیلی خوب پنالتی میگرفت!

این بحث مفصله و شاخ و برگ هم زیاد داره! این بحث رو ادامه خواهم داد.