تجربه من...

*

حوصله کنید!
می خواهم فقط مضمون گریه های شما را ادامه دهم
با من می آیید؟
ما به خودمان مربوطیم
پشت سرمان حرف است
هوای بد است
حدیث است
ما از پی رد پای باد نرفته ایم ،نمی رویم .
ما دوست داریم
علاقه داریم .
می رویم کنج یک جای دور
رویاهامان را یواشکی برای هم
شبیه ترانه می خوانیم .

ما زیر باران نشسته ایم
طوری که شما فکر می کنید
ما داریم رو به دریا
گریه می کنیم ...

                                                                       * * * * *

تو کار جدیدمون که این آخرا تا حد خیلی زیادی اذیت شدم یه تجربه بدست آوردم که از این کار برام کافیه ... حتی وقتی از چیزی مطمئن نیستی مطمئن حرف بزن ... طرف که فقط ظاهرتو  میبینه و حتما نمیفهمه که مطمئن نیستی؛ و تا حد امکان و حتی بیشتر از حد امکان وقتی احساس ضعف میکنی پنهان کن والا مطمئن باش یه جایی پاشو میخوری؛ شک ندارم... من امتحان کردم؛ جواب میده؛ به جز موارد استثنا که طرفت زیای باهوش باشه که اونم کو تا پیش بیاد؛

.

(راستش در مورد این قضیه که وقتی احساس ضعف میکنی باید از عزیزانت پنهانش کنی خیلی مطمئن نیستم، دلم نمیخواد اینکارو بکنم حتی اگه فکر کنم بهتره ... اصلا به نظرم وحشتناکه؛ مگه با یه دراکولا طرف باشی که اون موقعها نخواد کنارت باشه که اون موقع فاتحه عزیز بودنتون ... واویلا... اون عزیزیت به چه دردتون میخوره اونموقع؟؟؟)