آنچه از زندگی می آموزم...

کوه با نخستین سنگها آغاز می‌شود/انسان با نخستین درد/در من زندانی ستمگری بود که به آواز زنجیرش خو نمی‌کرد/من با نخستین نگاه تو آغاز شدم

آنچه از زندگی می آموزم...

کوه با نخستین سنگها آغاز می‌شود/انسان با نخستین درد/در من زندانی ستمگری بود که به آواز زنجیرش خو نمی‌کرد/من با نخستین نگاه تو آغاز شدم

آیینه...

آیینه من... 

کمی دیرتر یا زودتر... فرقی نمیکند.... 

                                        آیینه من.... 

 میگن برای هیچ کار و لحظه ای که فقط یک ثانیه لبخند رو به لبت آورده افسوس نخور... گاهی میخورم...

نظرات 2 + ارسال نظر
تایماز یکشنبه 27 بهمن‌ماه سال 1387 ساعت 21:57

هیچ وقت افسوس کاری رو که کردی و همه چی تموم شده نخور! حتی اگه دردناک باشه چه برسه به اینکه لبخند به لبت آورده باشه! یه کمی شعار گونه س اما بهترین کار ممکنه!
راستی نگفتی که کی و کجا و چرا و به چه علت و در رابطه با چی و با چه هدفی گاهی میخوری؟؟؟؟ :دی

میخورم ... بیشتر از کارهایی که هرگز نکردم... بیشتر افسوس اونایی رو که برای چند ثانیه مستم کردن...

مریم بانو پنج‌شنبه 1 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 12:22 http://maryambaanoo.blogfa.com

نمیشه افسوس نخورد فقط میشه کمش کرد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد