از امروز موضوع جدیدی به وبلاگ اضافه میکنم به اسم قوانین زندگی که در اون سعی خواهم کرد اون تجربیاتی رو که توی این زندگی نسبتا مارکوپولویی خودم به دست میارم در قالب یک جمله ساده بیان کنم. این مسئله اولاً اسم وبلاگم رو توجیه میکنه و در ثانی واقعاً چیزهایی هستن که یاد میگیرم و میخوام که برام بمونن و سالهای آینده با خوندنشون پی ببرم تا چه حد میتونه طرز فکر آدم تغییر کنه و آیا قانونی خواهد بود که امروز بهش معتقد باشم و در آینده مخالفش باشم یا نه. البته شماره قوانین الزاماً ترتیبی نیس و شماره ها با توجه به موارد اتفاقی برای من و اونچه که در ذهنم میسازمشون بیان میشن. مطلب قابل ذکر بعدی اینکه همه این موارد برای من اتفاق نمی افتن و مطلبی که بیان میشه بیشتر اوقات تجربیاتی هس که من از رفتار سایرین به دست میارم.
به هر حال قانون شماره یک رو بیان میکنم:
قانون شماره یک زندگی: هیچ موفقیتی اتفاقی نیست و پشت هر موفقیتی فکر یا حرکت سازنده ای وجود دارد. وقتی برای دلایل موفقیت دیگران دلیل سازی میکنی بدان که یا حسودی، یا توجیه ضعف خود را میکنی و تا زمانیکه این دلیل سازی را پشت سر نگذاری پیشرفتت ملموس نخواهد بود.
این که دلیل سازی از حسودیرو کاملا موافقم!
اولا که مارکوپولو نخوایم کی رو ببینیم ما؟؟؟؟ :دی
در ثانی چرا حسودی بده؟؟؟ اصولا به نظر من حسودی مثبت هم داریم (غبطه نه هااا. دقیقا چرا اون داره من ندارن... من داشته باشم اون نه: + - هاشو توضیح مبسوط نمیدم)
چندان آدم حسودی نیستم ولی بعضی وقتا حسودایی رو میبینم که دوستشون دارم.
با قسمت اول حرفت موافقم تقریبا چون الزاما اینجوری نیست... با قسمت دومش نه... پس نتیجه: یک حرف تقریبا کتابی بود این نه زندگی ماهااا