تراوش فرهنگ

این سریالهای بسیار چیپ فارسی1 دیگه حسابی دارن کفرمو در میارن. غیر از محتواهاش که نشون میده انگار توی بلاد کفر تنها مسئله موجود و مورد اهمیت از دست دادن دوس دختر و دوس پسره و اینکه یکی با زن اون میره و اون یکی با پسر این میخوابه و مدیر با منشیش حال میکنه و همه شونم یه جورایی حق دارن و اینا..... این دوبلاژ تهوع آمیز و صداهای گوشخراش دوبلورها قوز بالا قوزه. در این بین پدر و مادر گرامی هم از اونجایی که نه چشم دارن زیرنویس فیلما رو بخونن و نه بلدن به زبون مادریشون حرف بزنن، ما رو از دیدن برنامه های خوب ترکیه و فیلمهای عرب ست محروم کردن. جالب اینجاس که من با هزار طرفند پدر محترم رو متقاعد کردم که ماهواره چیز لازمیه و اگر نبود اخبار 60 دقیقه BBC جمع میکردم این زهرمار رو که توی بعضی سریالهای این فارسی1 اینقدر بد لباس میپوشن که آدم شرمش میاد پیش باب ننه ش فیلم ببینه!

خلاصه دیروز از فرصت استفاده کردمو زدم به ترک ست! باور کنین دوتا تبلیغات دیدم که کفم برید و واقعا حس کردم چقدر ماها بدبختیم و ک و ن فرهنگمون به سرش پنالتی میزنه و تازه ادعا هم میکنیم که چی و چی و ما کجا بودیم و عربها و ترکها ما رو به چه روزی انداختن!

یه صحنه از یه حیاط و چندتا مرد و زن که با لباس فضانوردی که روی سینه ش پرچم ترکیه داره دارن توپ بازی میکنن! اولش هنگ کردم من!! بعد دوربین یه چرخش 180 درجه میکنه به سمت یه دختر که بالای پله ها و بغل یه در وایساده و داره فضانوردا رو نگاه میکنه و وقتی دوربین دوباره 180 درجه میچرخه و برمیگرده سمت فضانوردا، چندتا بچه رو میبینی که دارن توی حیاط مدرسه بازی میکنن و اونی که داشت تماشاشون میکرد معلم مدرسه بود و داشت رویای یه ترکیه فضایی رو میدید!! 

تبلیغات بعدی با یه نمای بسته از یه کشتی شروع شد و بعد یه بچه رو نشون داد که داره شکلات میخوره و بچه بغلی یک آن چشمش به شکلات این افتاد و این یکی وقتی دید شکلاتش رو با اون نصف کرد و باهم رفیق شدن. بعد یه نما از یه دختر و پسر که دختره داره یه چیزی میخوره و در عین حال به مرغای دریایی هم پرت میکنه و نامزدش عاشقانه داره نگاهش میکنه و حس این دختر رو تحسین میکنه و من فکر کردم تبلیغات در مورد رفتارهای بشردوستانه و کمک به همنوع و ایناس که دیدم نه خیر تبلیغات در مورد شکلاتها و بیسکویتهای شرکت ülker ترکیه س!

حالا اینو مقایسه کنین با تبلیغات "یکی من یکی من" شرکتهای "پفیلا و لینا لوله ای" یا چیپس چی توز که سر همدیگه کلاه میذارن تا چیپس بیشتری بخورن و رسما دارن از الان دله دزدی رو یاد بچه ها میدن و ما هم نگاه میکنیم و خوشمون میاد و میگیم "آی کلک! چه بچه دوست داشتنی زبلی!!!"

در خاتمه ایمیلی رو که اخیرا به دستم رسیده براتون کپی میکنم تا فکر نکنین من دارم آسمون ریسمون به هم میبافم و خیلی دارم پاستوریزه اندیشی میکنم. و یه نمونه رو هم همین الان میگم که دوستی که اخیرا از مسافرت خارج برگشته تعریف میکرد که توی هتل دوتا بچه 3و 4 ساله نروژی بودن که من یک بار حتی صدای گریه و غر زدنشون رو نشنیدم و وقتی هم بابا ننه شون داشتن دوش آفتاب میگرفتن اینام بغل اونا خوابیده بودن و یکی داشت پازل حل میکرد و اون یکی نقاشی میکشید

و اما ایمیل: