*
بعضی آدما هستن توی زندگیت که انگاری جاهایی از همو بلد نمیشین اصلا؛ یه جور حرف زدنایی بلک باکس بینتونه؛ یعنی حس میکنی سنسورای یه جاهایی از اون آدمو تا دنیا دنیاست کشف نخواهی کرد...حرفی میزنی یه برداشت دیگه میکنه. درخواستی میکنی یه کار دیگه میکنه... بعد تو هاج و واج میمونی و نمیفهمی که این آدمه که از قضای روزگار هم برات عزیزه واقعا متوجه نشده یا خودشو زده به متوجه نشدن... یا همینجوری تو خوشخوشونتون یه حرفی میزنی، یه درخواستی میکنی، یه چیزی که خودشم بدش نمیادا میره یه جاهایی تو ناخودآگاه اون طرفو قلقلک میده که از همون لحظه شروع میکنه (ناخودآگاه هااااا، حتی خودشم شاید متوجه نباشه) دقیقا مقابله کردن با اون کاری که خواستی... بعد تو با خودت فکر میکنی خوب خواسته من خواسته بدی بوده؟! یا من بد خواستم و بلد نبودم بخوام؟! یا ........... خلاصه چند وقت به چند وقت فکت میفته و تا وقتی که طرف دوباره برگرده خودش بشه آویزون میمونه...... حالا شما بگین ایراد از کجاست؟؟؟
*
شاید ایراد از واضح نبودن ما آدما باشه...شاید اینکه ما فکر می‌کنیم طرف مقابلمون یه سری چیزا رو خودش باید بگیره و داریم اشتباه می‌کنیم....
شاید درگیر مسائل دیگه برای اون ادم دلیل برداشت‌های دیگه است....
شاید کمبود شناخت ما از همدیگه باعث این تردیدها میشه...
بازم بگم؟؟؟؟؟
آخه میخوام ۲۰ بشم: دی
والله نه بیلیم!!
الانه بنده خودم فک آویزون تشریف دارم! کی آخه شده که اون آدم دقیقا برعکس کاری رو که خواستی انجام بده؟ هان؟؟/
این یه مورد رو قبول ندارم. اما در اینکه همه ما یه سری جاهای ناشناخته تو وجودمون داریم جای هیچ شکی نیست
یه جاهایی که حتی خودمون هم نمیشناسیمش چه برسه به اونی که میخاد با رفتارها و گفتارهامون مارو بشناسه
علی ایحال بنده هم واندر هستم از این بحث مقابله کردن
امیدوارم توضیحات روشن مبذول فرمایید
آخ اخ
اشکال کجاست؟
فکر کنم
که تو یک طول موج نباشن این آدم ها با مخاطبشون